HAKKIMIZDA
OKULUMUZ
Okulumuz, Mersin ili Erdemli ilçesi Arpaçbahşiş beldesinde bulunmaktadır. 20.000 m2 alan üzerinde kurulmuş olup, Erdemli-Mersin Karayoluna 700 metre mesafededir. Erdemliye 6 km, Mersine 32 km uzaklıktadır. Okulumuz inşaatına 1977 yılında başlanmış olup, üç katlı eğitim öğretim binası ve bu binaya bitişik çok amaçlı bir spor salonu , iki atölye binası ve üç katlı lojman binası olarak 1984 yılında tamamlanmıştır. 1984- 1985 eğitim- öğretim yılında Elektrik ve Tesviye bölümlerine öğrenci kabul edilerek, 17.09.1984 tarihinde Erdemli Endüstri Meslek Lisesi olarak resmen açılışı yapılmış ve eğitim-öğretime başlanmıştır.
Okulumuz, 1986-1987 eğitim-öğretim yılı ikinci döneminden itibaren pansiyonlu okula dönüştürülmüştür.
Okulumuz 1989-1990 eğitim-öğretim yılında Bakanlığımız tarafından Türkiye’de ilk kez uygulanan “Çok Programlı Liseler “ için seçilen altı proje okulundan biri olup, bünyesinde Kız Meslek Lisesi (Giyim, Nakış), Ticaret Meslek Lisesi(Muhasebe) açılmasıyla Çok Programlı Liseye dönüştürülmüştür.
Okulumuz alanı içersinde 200 öğrenci kapasiteli yeni pansiyon inşaatına 1991 yılında başlanmış olup, 1993-1994 eğitim-öğretim yılında teslim alınarak DPY öğrencileri yeni pansiyon binasına yerleştirilmiştir. Ancak daha sonra Bakanlığımızın tasarrufu ile pansiyonda kalan öğrenci kapasitemiz 144 öğrenciye düşürülmüştür.
1994-1995 eğitim-öğretim yılında Çok Programlı Lise bünyesinde Elektronik, Teknik Lise bünyesinde ise Elektrik bölümü eğitim-öğretime açılmıştır.
1992 yılında inşaatına başlanmış olan ek atölye binalarımız iki katlı ve birbirine bitişik nizamda iki blok halinde tamamlanarak 1997-1998 eğitim-öğretim yılında faaliyete geçmiştir.
1998-1999 eğitim-öğretim yılında Çok Programlı Lisede Metal işleri ile Çocuk gelişimi bölümleri eğitim-öğretime açılmıştır.
2001-2002 eğitim-öğretim yılında Bilgisayar (Donanım) bölümü eğitim-öğretime açılmış ve aynı yıl “Tam Gün Tam Yıl Yasası” doğrultusunda Bilgisayar, Elektrik, Metal, Mobilya Dekorasyon, Motor ve Çocuk Gelişimi Bölümlerinde Açık Meslek Lisesi uygulamalarına başlanmıştır. Uygulama halen devam etmektedir.
2003-2004 ile 2004-2005 eğitim-öğretim yılında okulumuzda Çocuk Gelişimi ve Bilgisayar bölümlerinde “Telafi Eğitimi Uygulamaları yapılmıştır.
03.07.2002 tarih ve 24804 sayılı yönetmelik ile Erdemli Sanayisi Sitesinde bulunan “Mesleki Eğitim Merkezi Müdürlüğü” okulumuza bağlanmıştır. İki okulun birleşmesinden sonra okulun yeni adı “Erdemli Teknik Lisesi, Mesleki ve Teknik Eğitim Merkezi Müdürlüğü” olarak değişmiştir.
2004-2005 eğitim-öğretim yılında ise Okulumuzda Motor Bölümü eğitim-öğretime açılarak aynı yıl bu bölümde de Açık Meslek Lisesi Uygulamasına geçilmiştir.
2005-2006 eğitim-öğretim yılında okulumuzda Anadolu Teknik Lisesi, Bilişim Teknolojileri Alanı eğitim-öğretime açılmıştır.Aynı yıl Okulumuz ”Erdemli Anadolu Teknik Lisesi, Teknik Lise, Mesleki ve Teknik Eğitim Merkezi” adını almıştır.
Okulumuzda; Anadolu Teknik Lisesinde 1(Bilişim teknolojileri Alanı), Teknik Lisede 1(Elektrik Elektronik Teknolojisi Alanı), METEM’ de 8(Bilişim Teknolojileri Alanı, Elektrik Elektronik Teknolojileri Alanı, Metal teknolojisi Alanı, Motorlu Araçlar Teknolojisi Alanı, Ahşap Teknolojisi Alanı, Muhasebe ve Finansman Alanı, Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Alanı, Makine Teknolojisi Alanı), olmak üzere toplam 10 alanda; sanayi şubesinde de 27 meslek alanında eğitim-öğretime devam edilmektedir.
Okulumuz, yaklaşık 2000 öğrenci, 92 öğretmen, 1 müdür (vekil), 1 müdür başyardımcısı (vekil) , 5 müdür yardımcısı, 1 sayman , 2 teknisyen, 4 veri hazırlama memuru, 1 hizmetli, 1 gece bekçisi , 6 sigortalı hizmetli ve 1 özel güvenlik olmak üzere 115 personel ile hizmet vermektedir.
Okulumuzun Kurucu müdürü Mustafa YALDIZLI olup, 1984-1987 yıları arasında 3 yıl süreyle görev yapmıştır. Daha sonraki Okul müdürümüz Mehmet AĞIRSOY olup, 1987-1995 yıları arasında 8 yıl süreyle görev yapmıştır. Bir sonraki müdürümüz Hüseyin YILKIN olup 1995-2005 yıları arasında 10 yıl süreyle görev yapmıştır. Halen Okul müdür Vekili olarak görev yapmakta olan Ahmet ATEŞ bu görevi 31.01.2005 tarihinden itibaren sürdürmektedir.
KASABAMIZ ARPAÇBAHŞİŞ
Arpaçbahşiş , tarihi Ovalık Kilikya Bölgesi'nin batı kısmında , doğuda Sis ile Tarsus ,batıda ise Silifke ile Korikos(Corycos) şehirlerini birbirine bağlayan eski Roma Ticaret Yolu üzerine kurulmuş bir kasabadır.Kasabanın kesin olarak kuruluş tarihi bilinmemekle beraber 17.yy.'ın sonları18.yy.'ın başları arasında kurulduğu söylenmektedir.
Arpaçbahşiş' in yerleşim tarihini incelerken yörede Türk iskanlarını temelini atan Varsak'lar (Farsaklar) ve Ramazanoğulları Türkmenleri'nden de söz etmek zorunludur.Önceleri Türkmen oymaklarının kışlak olarak kullandığı Arpaçbahşiş' te yerleşik hayata geçişin kesin tarihi belli değildir.Ancak 1375 yılında Tarsus ve Mersin'i ele geçiren Varsaklar'dan Elvan Bey bu günkü Elvanlı Köyü'ne iskan ettiği sırada yöreyi idaresi altına almış , bu tarihten sonra çevreye kışlak kuran Türkmen oymaklarının bir anlamda güvenliğini sağlamıştı.
Daha sonraki tarihlerde Arpaçbahşiş'te iki ayrı aşiretin iki ayrı koloni halinde yaşadığı eski mezar kalıntılarından anlaşılmaktadır.Bu aşiretlerden birincisi Şeyh-Kem adıyla anılan aşirettir.Şeyh-Kem aşiretinin ana yerleşim yeri bugünkü Arpaçbahşiş Kasabasının 10km kuzeyinde bulunan denize akim tepedir.Şeyh-Kem aşireti adını kurucusu Şeyh-Kem'den almıştır.Bu aşiret 17yy. başlarında Tunus'tan göçerek Karaman'a yerleşmişlerdir.Bir süre buralarda göçer hayatı yaşadıktan sonra 18.yy.'ın başlarından itibaren bugünkü adıyla Kös Bucağı köyü sınırları içerisinde bulunan ve Arpaçbahşiş'i kuş bakışı gören tepenin üzerindeki eski Roma Dönemi yerleşiminin bulunduğu alana iskana geçmiştir.Şeyh-Kem oymağının bilinen son lideri Hasan bey'dir.
Arpaçbahşiş' e Şeyh-Kem'lileri takiben Konya'nın çeşitli yörelerinde iskan etmiş olan Sarı Keçili Aşiretinden ayrılıp gelen "Arpaç" sanıyla anılan oba kışlak kurmaya başlamıştır.Uzun yıllar burada kışlak kuran oba daha sonra iskana geçerek Arpaçbahşiş'i yurt edinmiştir.Mevcut kayıtlara göre "Arpaç" obasının son lideri "Arpaç Hüseyin Bey"dir.
1865 yılı Mersin için olduğu gibi Arpaçbahşiş için de bir dönüm noktası olmuştur.1865 yılında Mersin'e İlçe Sancağı verilirken Arpaçbahşiş' de oymakları arasındaki husumetler çözüldükten sonra köy statüsüne kavuşturulmuştur.
Arpaçbahşiş halkı Cumhuriyet Dönemine gelindiğinde yerleşik hayata geçtikten sonra başladığı ziraatin yanına ikinci bir alternatif olarak narenciye üretimini de koymuştur.
Arpaçbahşiş 105 yıllık köy idaresinden sonra nihayet 1970 yılında kasaba (Belediye) idaresine geçebilmiştir. Bu tarihten sonra Arpaçbahşiş Köyü 2556 nüfuslu bir belediye olmuştur.
İLÇEMİZ ERDEMLİ
Coğrafi olarak Mersin İlinin orta yerinde bulunan Erdemli ilçesi, genelde seracılığa dayanan tarımsal ekonomisinin yanı sıra, modern yapılaşmalarla hızla büyüyen, bir turizm ve sayfiye kentidir. Tarihi ve kültürel çevresiyle ayrı bir özelliğe sahiptir.
Tarihçe
Erdemli, çeşitli rivayetlere göre adını XV. yüzyılda İç Anadolu’dan geldiği sanılan, “Erdemoğulları” adındaki bir Türkmenbeyi aşiretinden almıştır. Hititler, Selefkoslar, Romalılar, Bizanslılar, Mısırlılar, Karamanoğulları ve Osmanlılar devrini yaşamıştır. Zengin tarihi geçmişi göstermektedir ki Erdemli birçok uygarlığın beraber yoğrulduğu bir yerdir.
İlçenin Kurtuluş Savaşı’nda ayrı bir yeri vardır. 9 Şubat 1920’de Yağda Bucağı’nın merkezi olan Keloluk (Güzeloluk)’ta medrese bilgini Mehmet Emin Hoca ve arkadaşı Ahmet Refik Bey, Kuvay-i Milliye’yi kurmuşlar; savaşta ihtiyaç duyulan silah, para, yiyecek ve giyecek gibi lojistik desteklerin sağlanmasında öncülük etmişlerdir. 1953 yılına kadar köy olan Erdemli, Silifke İlçesine bağlı küçük bir yerleşim yeri iken, 01 Haziran 1954 tarihinde Silifke’nin Yağda Bucağı ile Mersin’e bağlı Elvanlı Bucağı’nın birleştirilmesiyle ilçe olarak kurulmuştur.
Coğrafi Yapı ve Nüfus
Erdemli, doğal güzellikleri çok zengin, bir ilçedir. Doğusu Mersin, batısı Silifke, kuzeyi Karaman ve Konya, güneyi Akdeniz ile çevrilidir. Yüzölçümü 2 bin 78 km²’dir. Bu alanın % 62’si orman, % 17’si tarım alanı, % 21’i mera, taşlık ve kayalıktır.Denizden yüksekliği ortalama 3-5 m arasındadır.
Nüfus
Nüfusu 142 bin 355’tir. Nüfusun 40.175’i şehir merkezinde, 102.180’i de köylerde yaşamaktadır.
İdari Yapı
1954 yılında ilçe olan Erdemli’de; merkez dahil 11 belediye, (Merkez, Kızkalesi, Ayaş, Limonlu, Kocahasanlı, Esenpınar, Kumkuyu, Tömük, Çeşmeli, Kargıpınarı, Arpaçbahşiş); 50 köy ve 57 mahalle mevcuttur.
SOSYAL YAPI
İlçe halkı milli ve manevi değerler ile gelenek ve göreneklerine bağlı, sosyal aktivitesi yüksek, günün çağdaş ve teknolojik yeniliklerine duyarlı ve açıktır. İlçe tarihi, coğrafi ve kültürel zenginlikleri, tabiat güzellikleri açısından çok zengin bir potansiyele sahiptir. Erdemli, yaz mevsiminde tarihi-turistik değerler ve uzun bir kıyı şeridiyle yerli ve yabancı turistleri çekmektedir. Bu hareketlilik ilçeye, sosyal, kültürel ve ekonomik anlamda büyük canlılık kazandırmaktadır.
Eğitim
Erdemli genelinde okuma-yazma oranı %97’dir. İlçede; 14 tanesi merkezde, 57 tanesi belde ve köylerde olmak üzere toplam 71 tane ilköğretim okulu bulunmaktadır. Ayrıca 3 tane de özel ilköğretim okulu vardır. Okul öncesi, ilk ve orta öğretim kurumlarında toplam 24 bin 388 öğrenci öğrenim görmektedir. İlçede 1 ana okulu 140 öğrencisi ile faaliyetini sürdürmektedir. İlçede 4 düz lise, 2 anadolu lisesi, 1 anadolu öğretmen lisesi, 1 meslek ve teknik eğitim merkezi (Çok Programlı lise ), 1 imam hatip lisesi ve 1 sağlık meslek lisesi bulunmaktadır. Mesleki ve Teknik Eğitim Merkezi’nde (Çok Programlı Lise ) 236 çırak, 546 kalfa öğrenim görmektedir. Bunun yanında ilçede Mersin Üniversitesi’ne bağlı meslek yüksek okulu vardır.
Sağlık
İlçede sağlık hizmetleri; 1984 yılında hizmete açılan 270 yatak kapasiteli devlet hastanesi, merkezde 3 olmak üzere toplam 20 sağlık ocağı ve 12 sağlık evinde yürütülmektedir.
Alt Yapı
İlçede ve kasabalarda kanalizasyon yoktur. Akdeniz’e kıyısı bulunan 11 belediyenin katılımı ile kurulan “İçel Sahil Bandı Belediyeleri Pis Su ve Katı Atık Hizmetleri Birliği” üyesi bulunan beldelerde kanalizasyon yapımına yönelik kredi temin etmek ve işi yürütmek üzere, müşavirlik hizmetlerini ihale etmiştir. Erdemli şehir merkezinde kanalizasyon inşaatı devam etmektedir.
EKONOMİK YAPI
Erdemli, ekonomik açıdan geniş bir potansiyele sahiptir. İlçenin ekonomisini tarım, hayvancılık, seracılık ve narenciye ürünleri oluşturmaktadır. Süt inekçiliği ve besi sığırcılığının yanında, dağlık kesimlerde küçükbaş hayvancılık da yapılmaktadır. İlçede tarımsal amaçlı 22 tane kooperatif, Tarımsal Kalkınma ve Sulama Kooperatifi adı altında faaliyetlerini sürdürmektedir. Ayrıca Merkez, Güzeloluk, Tömük ve Çeşmeli olmak üzere 4 tarım kredi kooperatifi, ilçe merkezi ve Çeşmeli Kasabası’nda da Ziraat Bankası şubeleri mevcuttur. Çiftçilere çeşitli zirai krediler, gübre ve zirai ilaç destekleme ödemeleri periyodik olarak yapılmaktadır. Ayrıca Erdemli Ticaret ve Sanayi Odası’na tescilli 110 tane kooperatif vardır.
Tarım
Erdemli, 2 milyon 78 bin dekar yüzölçümünün 788 bin 641 dekarı tarıma elverişli arazidir. Bunun 312 bin 150 dekarında tarım (sebzecilik, meyvecilik ve tarla bitkileri üretimi ) yapılmaktadır. Yaklaşık 85 bin dekar alan nadasa bırakılmakta, 154 bin 491 dekar arazi mera olarak hayvan otlatmada kullanılmaktadır. Geriye kalan 245 bin dekar arazi ise tarıma elverişli olmadığından boş bırakılan düşük kalitede arazidir. İlçenin özellikle Lamas Çayı kenarında bulunan arazilere köylerin kendi çabaları ve Özel İdare Müdürlüğü’nün katkıları ile su getirilerek yer yer sulamaya açılmıştır.
İlçede kuru tarım yapılan alanlarda, özellikle yayla köylerinde hububat ve nohut ekimi, kısmen de örtü altı sebze yetiştiriciliği yapılmaktadır. Narenciye yetiştiriciliği ilçenin sahil şeridini oluşturan Çeşmeli Kasabası’ndan başlayıp Kızkalesi Kasabası’na kadar devam eden 9 kasaba, 14 köy ve ilçe merkezinde toplam 89 bin dekar alanda yapılmakta olup, bunun içinde ilk sırayı limon yetiştiriciliği almaktadır. 2004 yılı rekoltesi 250.000 ton civarındadır.
İlçenin sahil kesiminde ilk turfanda, yayla kesiminde son turfanda olmak üzere 16 bin 500 dekar alanda örtü altı sebze yetiştiriciliği yapılmaktadır. Örtü altında sebze yetiştiriciliğinde ilk sırayı domates yetiştiriciliği almaktadır. 2004 yılı rekoltesi 195 bin ton civarındadır.
Ayrıca ilçenin geçit bölgesi denilen orta kesimlerinde 32 bin 400 dekar alanda değişik türlerde meyve bahçesi, 39 bin 750 dekar alanda açıkta sebze (domates, fasulye, marul, biber, karnabahar, karalahana, patlıcan vb.) yetiştiriciliği yapılmaktadır.
Hayvancılık
İlçede genelde süt inekçiliği ve besi sığırcılığı yapılmaktadır. Süt inekçiliği, aile işletmeciliği şeklinde yapılmakta olup, büyük işletmeler yoktur. Uzun zamandan beri yapılan suni tohumlama çalışmaları sonunda, ilçedeki büyük baş hayvanların % 95’i kültür melezine dönüştürülmüştür. Tosun besiciliği kapalı ahırlarda 10 ile 100 başlık işletmeler halinde yapılmaktadır.
İlçe, zengin bitki florası ve iklimi nedeniyle gezginci arıcıların kışlık konaklama merkezidir.
Sanayi ve Ticaret
İlçede 1 küçük sanayi sitesi bulunmaktadır. Hizmet sektörüne hitap eden küçük işletmelerden ibarettir. İlçe, il merkezine yakınlığı nedeniyle ticari olarak da bağımlı kalmıştır. KOBİ (Küçük Orta Boy İşletmeler) denilemeyecek kapasitede küçük işletmeler bulunmaktadır. 5 adet narenciye paketleme ve pazarlama tesisi vardır. İlçede tüccar ve esnaflar ile madeni eşya imalatçıları; Esnaf Kefalet Kooperatif Başkanlığı, Sanayi ve Ticaret Odası, Madeni Sanatkarları Odası, Esnaf ve Sanatkarlar Odası, Şoförler ve Otomobilciler odası ve Ziraat Odası olarak örgütlenmişlerdir.
İstihdam Durumu
İstihdamı sağlayacak büyük sanayi kuruluşları bulunmadığından ilçede işsizlik mevcuttur. Ancak mevsimlik olarak tarım sektöründe istihdam gerçekleşmektedir. Son yıllarda tarımsal üretimin dış ülkelerdeki pazar kaybından ve hayvancılığın gerilemesinden dolayı ilçe de aşırı ölçüde etkilenmiştir. İşsizliği önlemek, kalifiye personel temin etmek amacıyla, ilçe Mesleki ve Teknik Eğitim Merkezi Müdürlüğü’ne bağlı sanayi sitesinde, bir Çıraklık Eğitim Merkezi bulunmakta, 300 kişi çırak- kalfa öğrenimi görmektedir.
Tarihi ve Kültürel Çevre
Kanyteleis (Kanlıdivane)
Mersin-Silifke karayolunun 50. km' sinde, Ayaş mevkiinin 3 km kuzeyinde yer alan Kanyteleis ören yeri, ilk defa 19. yüzyılın ortalarında Langlois tarafından keşfedildi, ilçenin en ilgi çeken ören yeridir. Geniş bir obruğun çevresinde Antik Olba Krallığı'nın kutsal bir yerleşimi olarak kurulan ve antik adı Kanyteleis olan yerleşim hakkındaki en eski belgeler MÖ 3. yüzyıla ait bazı yazıtlardır.
Bizans imparatoru II.Theodosius (408-450), Helenistik çağ kentlerinden ve Olba Kraliçesi Aba'ya ait bu eski yerleşimin bulunduğu alanda yeniden kutsal bir Hıristiyanlık merkezi kurdu. En parlak dönemini MS 4. yüzyılda yaşamıştır. Bu dönemde adı Neapolis olarak değiştirilen kentte, geniş bir obruğun etrafında kesme taştan inşa edilmiş bazilikalar, sarnıçlar, caddeler, kaya mezarları, anıt mezarlar, kaya kabartmaları ve Semerdam lahit kapakları bulunmaktadır. Obruğun güneybatı kenarında yükselen Helenistik kulenin batı duvarındaki kitabede, kulenin rahip krallardan Olbalı Tarkyaris'in oğlu Teukros tarafından Zeus için yaptırıldığı belirtilmektedir. Tapınağın doğu ve güney duvarlarının birleştiği köşenin orta yerinde bulunan kitabede, Olba Krallığı'na ait sikkelerde görülen Triskeles (Üç ayak) kabartması vardır.
Bazilikalar Bizans dönemine aittir, l nolu bazilika, obruğun güneybatısında d ı r. Doğu cephesi ayaktadır. Sütun başlıkları korint üslubundadır. II Nolu bazilika, l nolu bazilikanın kuzeyinde yeralır, günümüzde oldukça harap durumdadır. Kapının profili söveleri ve lentosu ayaktadır. III nolu bazilika ise obruğun kuzeydoğu köşesindedir. Güney duvarları yıkılmıştır. Üç kemerli narteksin önündeki mahzenin kemeri ve ağzı görülmektedir. Batısı, avluya iki sütunlu üç kemerle açılmaktadır. Etrafında atrium vardır. Narteksin üzerinde ahşap bir kat olduğu, kilisenin batı duvarında sıralanan bir sıra taş konsoldan anlaşılmaktadır. Papylas adındaki bir kişinin bu bazilikayı, bir adak borcunu ödemek için yaptırdığı, le-tonun üzerindeki kitabede yazılıdır. Diğer iki bazilika çok harap durumdadır.
Üç ayrı yerde nekropol bulunmaktadır. Güneyden çıkan ana yolun iki tarafında kayalara oyulmuş oda mezarlar görülür. Batı nekropoldeki mezarlar genellikle kayalara oyulmuştur. Kaya mezarlarının menfezlerinin üzerinde kabartma kadın ve erkek figürler işlenmiştir. Figürlerde asker kıyafetinde iki erkek, kline üzerine uzanmış bir kadın vardır. Kuzeydeki nekropolün en yüksek yerinde Kraliçe Aba, kocası ve iki oğlu için yaptırdığı anıtsal mezar, Kanyteleis'in en ilginç yapısıdır. Kare planlı mezara yuvarlak kemerli bir kapıdan girilir. Anıt mezarın doğusundaki mezarlar lahit şeklindedir.
Mezarların yanında kayalara oyulmuş üzüm sıkma presleri ve dikdörtgen planlı, beşik tonozla örtülü sarnıçlar bulunmaktadır. Kanyteleis'teki obruğun içine merdivenlerle inilmekteydi. Bugün bu merdivenlerin bir kısmı yıkılmıştır. Roma çağlarında kentin içindeki bu büyük ve derin obrukta suçlular, vahşi hayvanlara parçalanmaktaydı. Bu nedenle kentin adı halk arasında Kanlıdivane olarak da anılır.
Korykos
Mersin-Erdemli-Sİlifke karayolunun 60. km'sinde Kızkalesi beldesindedir. Roma ve Bizans dönemlerinde yoğun olmak üzere, Islami devirlerde de iskan görmüştür. Nekropol alanından çıkarılan eserlerden burada ilk yerleşimin MÖ 4. yüzyıla ait olduğu anlaşılmıştır. MÖ l. yüzyılda kendi adına sikke darbettirmiştir. Herodot bu kenti Gorges adında Kıbrıslı bir prensin kurduğunu yazar. Korykos, Kilikya bölgesinin bir liman kenti olduğundan çok el değiştirmiştir. MÖ 4. yüzyılın sonunda Seleukhos Nikator Silifke kentini kurduğunda, Korykos'u yönetimi altına almıştır. Kent, MS 72 yılında Roma egemenliğine girmiş ve 450 yıl Roma yönetimine bağlı kalmış, bu dönemde tarım alanında büyük bir gelişme göstererek zeytinyağı ihraç merkezi olmuştur.
Bizanslılar zamanında Arap istilalarına karşı etrafı kuvvetli surlarla çevrilmiştir. 13. yüzyılda Kilikya Ermeni Krallıkları döneminde önemli bir ticaret limanı olmuş, Ceneviz ve Venedik gemilerinin uğrak limanı durumuna gelmiştir. Korykos 1448 yılında Karamanoğlu ibrahim Bey tarafından ele geçirilerek, yeniden imar edilmiştir.
Örenyerinde iç ve dış kale kiliseler, sarnıçlar, su kemerleri, kaya mezarları, lahitler ve taş döşemeli Roma yolları kısmen ayaktadır. Adını, adadaki kaleden almaktadır.
Kare planlı kale, içiçe iki sıra surdan oluşmaktadır. Etrafı hendekle çevrilmiştir. Kaleye giriş bugün mevcut olmayan hareketli bir köprüyle sağlanmakta idi. Bugünkü, haliyle kale, tipik Orta Çağ mimari özelliklerini yansıtmaktadır.
Kız Kalesi
Korykos kıyı kalesinin 200 m açığındaki küçük adacık üzerindeki kaleye Kızkalesi denilmektedir. Büyük bölümü ayakta olan Kızkalesi'nin kuzey ve güney uçları sekiz kuleyle korunmuştur. Kalenin dış çevre uzunluğu 192 m dir. Kızkalesi ile kıyıdaki kale denizden bir yolla bağlanmış, denizden gelecek saldırılara karşı önlem alınmıştır. Karamanoğlu ibrahim Bey tarafından 1448 yılında onarılan Kızkalesi bugün Mersin turizminin sembolü haline gelmiştir. Turistlerin yoğun ilgisini çeken kaleye, kıyıdan balıkçı motorları ile geçilmektedir.
Öküzlü Örenyeri
Ayaş kasabasına 12 km uzaklıktadır. Kanlıdivane-Çanakçı köyü yol ayrımından stabilize bir yolla gidilir. Örenyeri Geç Hellenistik, Roma, Erken Bizans dönemlerinde yerleşim görmüştür. Antik kentin taş döşeli alt yapısı yer yer sağlam durumdadır. Bazilikası, sarnıçları halen ayaktadır. Lahitler kente girişi sağlayan stabilize yolun kenarında bulunmaktadır.
Elaiussa-Sebaste
Mersin-Erdemli-Silifke karayolunun 50. km'sindedir. Kumkuyu belediyesi sınırlan içerisinde yer alan Ayaş Elaiussa-Sebaste örenyeri MÖ 2. yüzyılın sonlarında kurulmuştur. Özellikle Roma ve Bizans dönemlerinde İskan görmüştür. Ören yeri içerisinde; mezar kalıntıları, antik tiyatro, lahitler, anıt mezarlar, sarnıçlar, su kemerlerine ait kalıntılar bulunmaktadır. Büyük bir alanı kaplayan ören yerinde 1995 yılında İtalyan kazı heyeti tarafından başlatılan çalışmalar sürdürülmektedir.
Tırtar (Akkale)
Akkale, Mersin-Silifke karayolu üzerinde Mersin'e 49 km uzaklıktadır. Geç Roma döneminde kurulmuştur. Denize hakim bir noktada bulunan Akkale'de 2-3 katlı bir ana yapı ve bunun doğusunda haç planlı, İki katlı küçük bir bina; güneyinde iki uzun dehliz halinde bir alt ana yapı; bir su sarnıcı, hamam yıkıntısı ve deniz kıyısında küçük bir sarnıç ve limanı bulunmaktadır. Büyük bir zeytinyağı ihraç merkezi olan Akkale'de 15.000 ton zeytinyağı alabilecek kapasitedeki sarnıç halen ayaktadır.
Adamkaya Kabartmaları
Kızkalesi'nin 10 km kadar kuzeyinde Şeytanderesi mevkiinde, derin vadinin kayalık yamacına oyulmuş İnsan kabartmaları bulunmaktadır.
Burada 10 ayrı kompozisyon içinde 11 erkek, 4 kadın, 2 çocuk olmak üzere 17 insan ile l dağ keçisine ait figürler vardır. Kabartmalar, Geç Hellenistik veya Erken Roma dönemine aittir.
Paşa Türbesi
Ayaş-Korykos yolu üzerinde olan bir Selçuklu eseridir. Türbe 1220 yılında Aktaşoğlu Sinan Bey adına yaptırılmıştır.